-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
- Unuj ĉe aliaj
- La
diamantovorulin’
- La griloj
- Full-contact (MC Solaar)
- Bonvolu vi
Sinjor'
- Iam vi vidos (Muludĝi)
- Kiom bonas
brakum'
- La Amdeklaro
- Junular' de l'Ter'
- (burleska
kanzono kantita de « La Kvar
Barbuloj »)
(Mi
ekdeziris traduki tiun belan
kanzonon de Guy Béart, sed mi poste timis ke mi ne povos. Tamen
finfine jenas! Mi provis ne tro fuŝi
ĝin
kaj retrovi ankaŭ
esperante ĝian
specialan ritmon, kaj sonojn, kaj
etoson; oni preskaŭ
povus
kanti kun la sama muziko. Poste mi verkis la du aliajn tradukojn.- aŭtuno
2001-)
(kaj
ankoraŭ poste !)
Balejo Temporel-a
(Guy Béart)
ĉe
Temporel se iutage vi denove dancos
Iam
aŭ iam
Pensu
al ĉiuj,
kiuj siajn nomojn lasis
Apud la niaj.
El akvoborda
renkonto
Nur restas
literoj kvaropaj
Kaj du koroj
elkavigitaj
Tranĉile en
lign’ de l’tabloj lamaj.
ĉe
Temporel se iutage vi denove dancos
Iam aŭ iam
Pensu
al ĉiuj,
kiuj siajn nomojn lasis
Apud la niaj.
Vi povos ĉe
l’olda verŝtablo
Laŭ
via
bontrovo
drinki
Tostante
al
niaj
dudek jaroj,
Kiuj
jam
delonge
sin forpafis.
ĉe Temporel se
iutage vi denove dancos
Iam aŭ iam,
Pensu al ĉiuj
fingroj, lasintaj
miamasvinaĵojn
Apud la niaj.
En tiu
fikonata balejo
Sufiĉos por ke
vi re-sentos
Tion, kion ni
amis,
Kaj
ke vi ĝin
ja
rekonos.
ĉe
Temporel se iutage vi denove dancos
Iam
aŭ tiam,
Pripensu
felicojn,
kiuj tutsimple tie pasis
Same
kiel nia.
N° 1)
alia
kanzono de Guy Béart
La
unua, kiu la veron diras
>
La unua, kiu
parolas, ĉiam
foroferiĝas :
Unue oni lin
buĉas,
Poste oni lin
pravigas.
Oni tranĉas al
li la langon, pridiras lin
frenezulo
Poste ne plu
problemas,
La dua libere
parolas.
La unuan, kiu
la veron diras :
Oni ekzekutas.
Asertas mi, ke
grandan sumon oni al mi proponis,
Por ke mi
intence malgajnu
En la
bicikleta vetkuro.
Tio estas
spektaklo kaj plaĉas al la multo,
Kaj en
spektaklo
Ne estas
miraklo.
La ciklisto la
veron diris :
Oni lin
ekzekutis.
En Ĉikago
jurnalisto surstrate pafigita
De nun
prisilentos
ĉion, kion li
pensis.
kompatinda
prezidento ! ĉiuj la atestantoj
de via mortigo foriĝis,
Kune ili nun
silentas,
La dektriopo
mortis.
La atestanto
la veron diris :
Oni lin
ekzekutis.
La mondo ne
per vino sed paroladoj ebriiĝu
Kaj la linion
ĉiam obeu,
Laŭ la
instrukcioj agu.
En
Moskvo
poeto en la
Verkist-Unio
Fuŝas
la bonan supon
Kiu satigas la
rondon.
La poeto la
veron diris :
Oni lin
ekzekutis.
Tiom multe da
homoj, kiuj iam diris
« ne »
en morton
malaperis oportune,
Liaj korpoj
forfandiĝis,
Nek iliajn
okulojn nek eĉ nomojn oni
memoris,
Iliaj
vortoj
restas.
Kaj
nun ili
ĝustas.
Nekonatulo la
veron diris:
Oni lin
ekzekutis.
Juna viro
longhara ascendis Golgoton.
La senkapa
amaso
Estis en ĝojo.
Pravis Pilato,
li ne mortigis ĉiujn,
Iel pli ĝustas,
Ke
nur unu oni
buĉas.
Tiu junulo la
veron diris:
Oni lin
ekzekutis.
N° 2)
Tiu, kiu kantas
(Michel
Berger)
Tiu, kiu
kantas,
Lia vivo,
Nia vivo,
Loĝas en li
enfunde.
Tiu, kiu
kantas,
Aliras ĉielon,
Kaj
movigas
eternan ordon.
Feliĉa,
malfeliĉa kiel ni,
Li serĉas
siajn celojn kiel ni,
Sed
io lin
supreportas ĝis super ĉio.
Tiu,
kiu
kantas.
Tiu, kiu
kantas,
Vivon
re-trovas,
krion re-trovas
De
l’pra-infan’.
Tiu, kiu
kantas,
Sentas sin pli
granda
Sentas al si
forton
Ene la fingroj.
Li al si
serĉas motivojn kiel ni
Li al si
staras demandojn kiel ni,
Sed
io lin
supreportas ĝis super ĉio.
Tiu,
kiu kantas
(
repetenda sepfoje)
Tiu,
kiu
kantas,
Iĝas
tiom
forta,
ke en la mondoj
Nenio lin
minacas.
Tiu, kiu
kantas,
Foje
liaj
rigardoj
El
feliĉo
helas
En
liaj okuloj.
Feliĉa,
malfeliĉa kiel ni
Li serĉas
siajn celojn kiel ni,
Sed
io lin
supreportas ĝis super ĉio.
Tiu,
kiu
kantas. (
repetenda dekfoje!)
Tiu,
kiu kantas
Tiom
da amon
Tiom
da amikojn
En
la kapo
Tiu,
kiu
kantas,
Li
entenas.
Tiu,
kiu kantas
Tiom
da amo
Tiom
da amikoj
En
la kapo
Tiu,
kiu
kantas,
Li
entenas.
N° 3)
La
Kaktoj
(Jacques
Dutronc)
1966
La tuta mondo
estas kakto,
Neeblas
sidiĝi,
En la viv’ ĉie
estas kaktoj,
Tiu
fakto min
penetras
(1)
Aj,
aj, aj,
uj, aj,
aj !
En iliaj koroj
estas kaktoj,
En iliaj
monujoj estas kaktoj,
Sub iliaj
piedoj estas kaktoj,
En
iliaj vestoj
estas kaktoj.
Aj, aj, aj,
uj, uj, uj, aj !
Por min
defendi je iliaj kaktoj,
Miavice
mi
metis
kaktojn.
En
mia lito mi
metis
kaktojn
En
mia
kalsoneto mi
metis kaktojn.
Aj,
aj, aj,
uj, aj,
aj, aj!
En iliaj
ridetoj estas kaktoj,
en iliaj
ventroj estas kaktoj,
En iliaj
« Saluton » estas kaktoj
En iliaj
kaktoj estas kaktoj.
Aj, aj, aj,
uj, aj.
La tuta mondo
estas kakto,
Neeblas sidiĝi,
En la viv’ ĉie
estas kaktoj.
Estas
pinto de
mia
sciiĝo
(1)
Aj,
aj, aj,
uj, aj,
aj !
Aj,aj !
(1)Variantes
(kiun prefaras vi ?):
- Jen la dorna
afero !
- pinta spirit’
tion malkovras
- Mi
kiam en
Kak’
tion eksciis
-
Mia spirito
tion
penetris
- Tio
jukas
mian
menson
-Tiun
fakton
mi
penetris
(tre prava
kanzono !)
Kiel diri al li ?
(France Gall)
Enmeze de la
amaso
De dimanĉa
posttagmez’
Enmeze de la
amaso
Lin
mi rekonas
ja.
Enmeze de la
amaso
Da
homoj, kiuj
ridetas
inter
ĉiuj
malamikoj miaj
Lin
mi rekonas
ja.
Kiel
diri?
diri al li
?
kiel
komprenigi, per
ridet’
Kiel
diri?
diri al li
?
Enmeze de la
amaso
De
l’dimanĉa
posttagmez’
Mi
nekvieta
nervoziĝas
Lin
mi rekonas
ja
Enmeze de la
amaso
De tiuj
fremdaj je mia viv’
Ke
li komprenu
mi
deziras
Ke
li min
konduku for
Kiel
diri?
diri al li
?
kiel
komprenigi, per
ridet’
Kiel
diri?
diri al li
?
Se li povas,
min atendi, min lernigi
Min atingi, li
venu je mi
Li venu je
mi !
Enmeze de la
amaso
De l’dimanĉa
posttagmez’
Enmeze de la
amaso
Ke
li min
kunportu
for!
(esperantigis
R. Platteau 2001)
La
pluvombrelo
(Georges
Brassens)
Pluvegis sur
la vojego,
ŝi
iradis sen pluvombrel’,
Mi
havis iun,
konjekteble
Matena
ŝtel’
el amiko.
Tiam
ekkurante
por ŝin
helpi
Mi
proponas al
ŝi ŝirmon;
Akvon
viŝante
el l'vizaĝet’
tre
dolĉe ŝi
jesis al mi.
Pecet’ da
pluvombrel’
Por pecet’ da
Paradiz’;
ŝi
ŝajnis kia
anĝel’.
Pecet’ da
pluvombrel’
Por pecet’ da
Paradiz’;
Mi en tiu ŝanĝ’
ne perdis ja!
Dumvojaĝe,
kiel dolĉe
Ni due aŭdis
beletan kant’
Kiun la
ĉielakv’ aŭdigis
Sur la
tegment’ de l’pluvombrel’.
Deziris
mi ,
ke ’stu
Diluvi’
por
vidi ĉiam
fali la akv’
Kaj ŝin
havi sub l’rifuĝej’
Kvardek
tagojn,
kvardek noktojn.
Pecet’ da
pluvombrel’
Por pecet’ da
Paradiz’;
ŝi
ŝajnis kia
anĝel’.
Pecet’ da
pluvombrel’
Por pecet’ da
Paradiz’;
Mi en tiu ŝanĝ’
ne perdis ja!
Sed stulte, eĉ
dum fulmotondroj,
la vojoj iras
ĝis lokoj ;
ŝia
jam aperis baraĝe
ĉe
l’horizont’ de mia frenez’ ;
Devis
ŝi
min ve ! forlasi
Al
mi dirinte
plej
dankon ;
Kaj
mi vidis ŝin,
eteta,
gaje
iri, min
forgesonte.
(1)
Pecet’ da
pluvombrel’
Por pecet’ da
Paradiz’;
ŝi
ŝajnis kia
anĝel’.
Pecet’ da
pluvombrel’
Por pecet’ da
Paradiz’;
Mi en tiu ŝanĝ’
ne perdis ja!
(1)
ĉi tie la
kapabloj de Esperanto
liveris grandan helpon, vivu esperanto!
La
Auverno
(Georges
Brassens)
Estas
por vi
tiu
kanzon’,
Vi l’aŭverno,
kiu se simple
Donis
al mi
kvar ŝtipetojn
Kiam
en mia
vivo
frostis.
Vi, doninta al
mi fajron, kiam
La uloj kaj la
ulinoj,
Ĉiuj la
« bonitencaj » homoj
Fermegis
antaŭ
mi siajn pordojn.
Ĝi estis nur
El-Ligno-fajr’,
Sed varmiĝis
al mi la korp’.
Kaj en l’anim’
ĝi brulas plu,
Tiamaniere
kiel
ĝojo-fajr’.
Aŭverno,
kiam
vi mortos,
ke
l’funebrist’ vin forprenos,
Konduku li vin
trans la ĉiel’
Ĝis la Eterna
Patr’.
Estas
por vi
tiu
kanzon’,
Vi
gastigantin’, kiu se simple
Donis
al mi
kvar
pan-pecojn
Kiam en mia
vivo malsatis.
Vi,
malferminta
pankeston, kiam
La uloj kaj la
ulinoj,
Ĉiuj la
« bonitencaj » homoj
Amuzuĝis
pro
vidi min fasti.
Ĝi
estis nur
Iom
da pan’,
Sed varmiĝis
al mi la korp’.
Kaj en l’anim’
ĝi brulas plu,
Tiamaniere
kiel festa
manĝ’.
Gastigantin’,
kiam vi mortos,
ke
l’funebrist’ vin forprenos,
Konduku li vin
trans la ĉiel’
Ĝis la Eterna
Patr’.
Estas
por vi
tiu
kanzon’,
Vi nekonato,
kiu se simple
Malĝojiĝe
ridetis al mi
Kiam
min
kaptis la
ĝendarmoj.
Vi, ne
aplaŭdinta, kiam
La uloj kaj la
ulinoj,
Ĉiuj la
« bonitencaj » homoj,
Ridis
pro mia
aresto.
Ĝi
estis nur
iom
da miel’,
Sed varmiĝis
al mi la korp’.
Kaj en l’anim’
ĝi brulas plu,
Tiamaniere
kiel
granda sun’.
Nekonatul’,
kiam vi mortos,
ke
l’funebrist’ vin forprenos,
Konduku li vin
trans la ĉiel’
Ĝis la Eterna
Patr’.
esperantigis R. Platteau 23/11/2002
Petro
(Barbara)
1964
Pluvas,
Pluvas,
Sur la
langvoraj
ĝardenoj
Sur la rozoj
noktaj,
Pluvas larmoj
pluvaj,
Pluvas,
kaj
plaŭdeton
aŭdas mi
El la
pleniĝanta
basen’,
Dio!
kiom da
belet’
Fariĝas el
pluvo,
Kiam
Petro
estos reheime,
Mi
diru,
Ke
l’tegment’
de l’remizo
likas,
El l’arbaret’
li
revenu,
ĉar
ekmalvarmiĝas
ĉi tie,
Ho,
Petr’,
Mia petr’!
Sur la
dormanta
kampar’,
Silento,
kaj
ek: krio,
Nenio
grava :
noktobirdo,
Fuĝa,
Kia
belo ĉe
tiu duonlumo,
ĉiel, fajr’,
kaj
la malhel’
ŝtelsoviĝas
senbrue,
al
mi,
Pri
fortranĉita
fojno
Odoras la
malseka
grundo
Laŭ l’aleo
alveturas aŭto,
estas li !
Ho, petr’,
Petro . . .
La
Medalo
(Renaud)
Alflugis
kolombo
Sur ŝultra
galono
De l’Marŝalo
de Francujo.
Al l’statuo
staranta
Ĝi estas
lasanta
Ornamon
el sia
fekujo.
Murdistoj Marŝaloj!
Sur viaj
brustoj grandiozaj
de
viaj bustoj
bronzaj
Nenio
pli
estas
l’medaloj
Ol
birdekskremento,
Feko.
Alpaŝis
iu bubo
Al
piedo de
l’statuo
De l’Marŝalo
de Francujo ;
tiu
pro natura
bezono
Utiliĝis kiel
pisujo.
Li tute ne
sciis,
Murdistoj Marŝaloj !
Ke estis
tiaĵoj,
Sed
bone li
venĝis
Ĉiujn
infanojn
kaj panjojn,
Kiujn
viaj
militoj,
Fiaĉuloj,
buĉis.
Kuŝiĝis
vagulo,
Tranoktis tiu
ulo
Ĉe l’Marŝalo
de Francujo.
Sed vomis la
drinkulo
Tutan vinon de
sia vinujo
Per
kolosa ŝpruco.
Murdistoj
Marŝaloj!
laŭ
viaj
misfaroj,
Ne pli taŭga
meriteco
Ol
tiu omaĝa
malpurego
Por
de vi verŝita
marego
Da
sango.
Paro
da amantoj
Interkisas
sub
okuloj
De l’marŝalo
de Francio;
Inerta
kaj
senpotenca,
Li
restos
senatenta
En
sia lanca
streĉiĝo.
Murdistoj
Marŝaloj!
Nenion
al vi
elvokas
am’
Krom
tutcerte
la am’
Ve! pri la
patrujo:
Ide’
pri kiu
mi
naŭziĝas,
Kaj
ĝin
ankaŭ mi surfekas.
(Renaud)
tradukis Roland Platteau
11
novembre 2001
Stratangul’
(Charles
TRENET)
1954
tradukis Roland
Platteau, 27/12/2001
Mi Memoras pri
stratangul’
Nun
malaperinta.
Tie
ludis mi
infana,
Mi memoras pri
tia.
Tie staris
palisaro
Porembuskada
densejo.
L’fibuboj
de mia kvartal’
Venis por
batalo.
Anstataŭas ĝin
trinkejo
Kun
freŝaj
tabloj plenaj je ĝoj’
Por amantoj
estas florvendejo,
Kaj
eĉ por
funebroj
Mi
revidas pri
l’stratangul’
Nun
malaperinta,
Mi
revidas
duran nokton,
Kiam
malesperan la koron
Ploris
mi
atendanta
Por am’
dekkvinaĝanta,
Perditis la
kara ul’
Ĉe tiu
stratangul’.
Kaj
post de
tiam mi multe migris,
Tro
ofte en
fremdajn landojn.
Oni
freŝajn
mondojn konstruis, detruis
Tiuj oferas
vidaĵojn :
Similas je
l’stratangul’
Kaj antaŭ mia
okul’
Aperas mia
palisar’
Amikoj,
glitadoj
Du-groŝ-kostaj
konvaloj
Dekkvin, dudek
aĝo
Tio, kio
estis, sed ne
plu
Tuta olda mia
stratangul’
Junajn Jarojn Miajn
(Charles
TRENET)
1949 (tio
estas jaro de mia naskiĝo)
tradukis Roland
Platteau, 02/2002
Junajn
Jarojn miajn
Kure
tra la montar’,
Kure
tra la padoj
Bird’-
kaj flor-plenaj.
Kaj
Pireneojn
Kantigas
l’Hispana vent’,
Kantas
la melodion,
Kiu
luladis min,
Kantas
memoraĵojn
De
l’frua infaneco
Kantas
ĉiujn tagojn belajn
Kaj
pasintajn for,
Kaj,
kiel paŝtist’
De
l’montoj francaj
Kantas
pri l’trista sopir’
Je
mia bela land’
For
de ĝi, de l’rojoj for,
For
de l’petolaj fontoj
For
de l’kante freŝaj akvoj,
Kaj
de l’muĝaj kaskadoj for
Revas
mi, tio estas mia kanzon’
Je
l’feliĉaj traviv’ de l’unuaj sezonoj.
Junajn
Jarojn miajn
Kure
tra la montar’,
Kure
tra la padoj
Bird’-
kaj florplenaj.
Kaj
Pireneojn
Kantigas
l’Hispana vent’,
Kantas
la melodion,
Kiu
luladis min,
Kantas
memoraĵojn
D
l’frua infaneco
Kantas
ĉiujn tagojn belajn
Kaj
pasintajn for,
Kaj,
kiel la paŝtist’
De
l’montoj francaj
Kantas
pri l’dolĉa ĉiel’
De
mia bela land’.
La
Ravega Voj’
(Charles
TRENET)
1939
tradukis Roland
Platteau, 02/2002
Ĉiel
ĝojoplenas,
Nokto
plenodoras,
Ha!
Arom’
subtila
Ligne
fajra
arom’
Odor’
dolĉa de
fum’
Odoro
aprila
Oni
antaŭsentas
feston
Antaŭsentas
printempon,
Kiu ŝutas
super la
kap’
Florojn
en
ĉiel’, kiel en kamp’
Unu stel’
diris,
Du steloj
diris :
« Ekkonu
la
rev-landon ».
Lando de la
am’, sub
blua ĉiel’,
Kie Ĝojas,
Tagoj
mallongas
En
lando de
am’,
Kaj
noktoj,
noktoj flugas.
Sed
oni vivas
Tute
senzorge.
Venu ĉi-nokte.
Ek! Misteron vi
Deziras :
tio
jenas !
Ek !
forgesu
teron,
Kun ni vi
venu, vidos
vi.
Ĝojaj
matenoj,
kaj vastaj padoj
Kie
migras ni
vage.
Vintre,
somere,
Naturo
ĉie ,
(hé
bien, ça
ne risque plus d’arriver de nos jours !!)
La ravega voj’…
Rivero amika
Estas por vi
kant’ mia
Kaj vi
aŭskultu
birdetoj
Porkoj, bovoj,
bovidoj
Kaj vi malicaj
bestoj
hurlantaj en
la arbaroj
Morgaŭ estas
tag’
de la am’.
Kiu semas,
amon
rikoltas.
Amo estas plej
bela
poem’.
Ĉiam
amante oni fortas.
Unu stel’
diris,
Du steloj
diris :
« Kantu
amon sub
luna lum’ »
Kantu
senmone,
Kantu
Freneze.
Ĉie,
ĉie
Juneco
jenas,
Ĝis
vi
brakumas,
La suno estas
mono,
Se vivon vivas
ni
Tute senzorge.
Venu ĉi-nokte
Ek! Misteron vi
Deziras :
tio
jenas !
Ek !
forgesu
teron,
Kun ni vi
venu, vidos
vi.
Ĝojaj
matenoj,
kaj vastaj padoj
Kie migras ni
vage.
Vintre, somere,
Naturo
ĉie ,
La ravega voj’…
Saluton !
vivo,
tago, nokto, amo !
Eta
Billnjo
(Alain Souchon)
tradukis
Roland Platteau, 16/2/2002 (n° 14)
Eta
Billnjo malsanas.
Ŝi
promenadon bezonas
Kun
iu, kiu amantus
Dum
unu hor’.
Eta
Billnjo, tempo urĝas.
Ŝi
kareson bezonas,
Fingrojn
afablajn, kaj dolĉajn
Subajn,
malsubajn.
(Rekantaĵo :)
Kia
ĉiu Bill estas vi :
Kiam
via okul’ ŝutas,
Ne
estas konfettoj (1)
Ĉi
pluv’.
Romanojn
ŝi tro legis,
Korplum’
kaj gratvundo,
Pistoletoj
el punto,
Ombrel-frapoj.
Ilin
ŝi atendis, vere,
Ĝemetojn
kaj rubandojn,
Tiaĵoj,
kiuj estas ne
Nur
en filmoj.
(en la franca
kiel tie ĉi la frazo estas
dusenca !)
(Rekantaĵo )
Eta
Billnjo paŭtaĉas
Diras:
- mi ĉiam solas –
Sed
ĉiu disigitas
De
l’tuta mond’.
Kiom
ajn ĝardenumas
Ŝi,
en dudekdua etaĝ’,
Geranioj,
begonioj
Al
ŝi malprosperas
(Rekantaĵo,
duope)
Estas
gluaĉa malsan’,
Ege
subfosas senam’.
En
ĉi urboj kaj kampar’
Iĝas
pli
(Rekantaĵo,
duope)
(1)
el-itala vorto : pecetoj
el papero, kiujn oni disJetas dum Karnavalaj festoj
Surtersidi
(Alain
Souchon ;
1976)
(per tiu
kanzon’, ,li
ekfaris sin fama. Tio estis la tempo post- 1968-a, hipi-a; tiom
fora ;
kiel ĝi neniam estus. Oni tiam kredis vivi komencon de epoko. Fakte
estis
fino de epoko.) Aŭ ĉu estas semoj por futuro ? ...
Vi certe
vidos, ke iam
laciĝa
Sidiĝos mi sur
l’apudan trotuar-o-on
Vi ja
vidos : tie
estos ne nur mi
Sidantaj sur
pavim’.
Nur
« ĵinon » uzi kaj filmon
rigardi :
Jen
dudek-ok
jam
aĝas oni ;
Kaj en la kor’
nenion plu por senti.
Do
kial ne
kaŭri ?
Vi certe
vidos, ke iam
laciĝa
Sidiĝos mi sur
l’apudan trotuar-o-on
Vi
ja
vidos : tie estos ne nur mi
Sidantaj sur
pavim’.
De longe
deforstiritaj estas ni,
Ke nek paroloj
nek muzik’ ‘stas far ni ;
Sur stilzoj
artaj sentiĝas l’kap’ turni.
Do
kial ne
kaŭriĝi ?
Vi
certe
vidos, ke iam laciĝa
Sidiĝos
mi sur
l’apudan trotuar-o-on
Vi
ja vidos:
tie estos ne nur mi
Sidantaj sur
pavim’.
Pafklikon iĝas
plirapidigilo,
Malamikoj
‘stas en retrospegulo,
Je cent ok-dek
ne plu estas memoro.
Do
kial ne
kaŭri ?
Vi
certe
vidos, ke iam laciĝa
Sidiĝos
mi sur
l’apudan trotuar-o-on
Vi
ja vidos:
tie estos ne nur mi
Sidantaj sur
pavim’.
Mi stardormas
nokte en la metroo,
En
mia
telefon’
aŭdiĝas maro
En nigra
televid’ ne estas suno.
Do
kiel ne
kaŭro
?
Vi
certe
vidos, ke iam laciĝa
Sidiĝos
mi sur
l’apudan trotuar-o-on
Vi
ja vidos:
tie estos ne nur mi
Sidantaj sur
pavim’.
tradukis
Roland Platteau, 5/8/2002 (n° 14)
« On a
fait 68 pour ne pas
devenir ce que nous sommes devenus » (Wolinski)
Vladimir’ illicx
(Michel Sardou)
1983
Sur Bohemio
bloVas
siberia vent’.
Kontraŭ
muelej’
virinoj koleras.
De l’bordoj
ĉevolgaj ĝis delto de Njemen’
Finfluis la
tempo, vane
ĝi pasintas.
Ĉar en ĉiel
por ni zorgas nenia Di’
Lenin’ restaru
ci !
Freneziĝis
ili !
Ci, Vladimir’ Iliĉ’
Tutpravas cia
rid’
Veturinta ci
en fermita
vagon’
Antaŭ la papa
moŝt’, kiu, pola najbar’
Benas siajn
anojn en
fortika vetur’.
Ci, Vladimir’ Iliĉ’
Ĉu almenaŭ
tremas ci
Vidante
tirkestojn de
la burokratoj
Plenaj de
l’surslipaj
homoj arestitaj
Senditaj por
morti
enfore de Azi’.
Ci, Vladimir’ Iliĉ’,
Ĉe
l’transmorta
sun’ :
Kiom da groŝoj
perlaboritaj ĝis tomb’
Kompare la
koston por
unu nura bomb’ !
Lenin’ restaru
ci ! freneziĝis ili !
Kien iris la
vojoj de
esper’ ?
Kian
nokton, trans kia nebular’ ?
Ŝanĝis nenio,
damnitoj sur ter’
Ne ricevis
eliron el
l’Infer’.
Ci, kiu revadis
Pri homa
egalec’,
Ĉu elreviĝas
ja en cia eternec’
Antaŭ tiuj
moŝtuloj en milita bril’,
Kaj
« Popolan
Domon » en privata kvartal’ ?
Ci, Vladimir’ Iliĉ’
Se vi ‘stas la
profet’,
Denove parolu
al ni
enmeze Moskvon,
Disvastiĝu
l’novaĵon en la plenan mondon :
Amikoj de
l’homa
gent’ ! freneziĝis ili !
tradukis
Roland Platteau, 12/8/2002 (n° 15)
Mario
bela
(Michel Sardou)
Mari’ :
Iu malgrava
virinet’
Nomanta
min
« koret’ ».
Pendis
mia
feliĉeg’
Ĉirkaŭ
ŝia
kol’.
Mario!
Mi
memoras ĉion
Sekiĝis
mia
plor’
Kvietiĝis
mia
kor’
Sur cia sin’.
Mario, bela,
Ci ‘stas en
ĉiel’,
Mi ‘stas sube,
Ci ‘stas en
ĉiel’
Mi ‘stas sube.
TutSola virin’
kaj
infan’.
Neniu
alparolis nin.
Neniam
forgesos mi
Tiujn
homojn
kaj timon;
En tiu muta
koridor’
Ĉiu viceca dom’
Fermis sur la
fenestr’
La palpebron.
Mario, bela,
Ci ‘stas en
ĉiel’,
Mi ‘stas sube,
Ci ‘stas en
ĉiel’
Mi ‘stas sube.
Vivantan
senvire
Lup-ekscitis
viroj
Cin vidante.
Ci ‘stis sen
posedant’
Kaj
ili antaŭ
neposedat’
Freneziĝis.
Mari’,
Iu sengrava
virinet’
Al mi amon
lernis,
Al mi por ĉiam
donis
Propran econ.
Mario, bela,
Ci ‘stas en
ĉiel’,
Mi ‘stas sube,
Ci ‘stas en
ĉiel’
Mi ‘stas sube.
tradukis
Roland Platteau, 21/8/2002 (n° 16)
Dekokjara
li jxus estis
(Dalida)
1973
Dekokjara
li ĵus estis,
Samkiel
infano li belis,
Forta
kiel vir’.
Kompreneble
tiam someris
Antaŭ
li miajn mi kalkulis
Noktojn
da vintr’.
Mi
ordigis miajn harojn
Mi
nigrigis la okulojn
Pri
tio lia rid’!
Kiam
je mi li proksimis
Ion
ajn mi oferuntis
Por
logi lin
Dekokjara
li ĵus estis,
Tio
plej forte pravigis
Pri
lia venk’.
Li
neniun amvorton diris
Li
amvortojn opiniis
Ke
estas vant’.
Li
diris : « cin mi deziras.
Viditan
filmon mi memoras :
Juna
Tritik’ »
Super
kuŝej’ improviza
Malkovriĝis
al mi rava
Bela
ĉiel’.
Dekokjara
li ĵus estis,
Tio
preskaŭ lin havigis
Tro
da memfid’
Kaj
dum li ree vestiĝis
Mi
malvenke returniĝis
Al
mia solec’
Dezirus
mi lin reteni
Tamen
lasis mi lin iri
Sen
ia gest’
Li
diris „ nu, ne malbonis !“,
L’inferan
naivon havis
Li
de l’junec’
Mi
ordigis miajn harojn
Mi
nigrigis la okulojn
Pro
kutimiĝ’
Nur
mi estis forgesinta
Ke
duoble mi dekokis.
tradukis
Roland Platteau,
20/11/2002 (n° 17)
Céline
(Hugues Aufray)
(tiu
kortuŝa
kanzono, kun sia fascina melodio,
igis
multaj Francojn
nomi sian filinon « Céline »)
Diru,
Selin’,
multaj jaroj pasis,
Kial
neniam ci pri edziniĝ’ pensis ?
El
l’fratinoj, kiuj tie estis,
Nur
ci plu estas senedza.
Ne,
ne, ne, ne ruĝiĝu, nu, ne ruĝiĝu.
Ci
‘stas, ci ‘stas plu belokula.
Ne
ruĝiĝu, nu, ne ruĝiĝu.
Ci
povus igi viron ama.
Diru,
Selin’, plejaĝa inter
ni,
Kiu,
anstataŭ panjo, patrinis al ni
Ĉu
ci pasinte vivis por ni
Pensinte
neniam al si ?
Ne,
ne, ne, ne ruĝiĝu, nu, ne ruĝiĝu.
Ci
‘stas, ci ‘stas plu belokula.
Ne
ruĝiĝu, nu, ne ruĝiĝu.
Ci
povus igi viron ama.
Diru Selin’, kio
nu okazis
Al
tiu fianĉ’ kiu ne plu vidiĝis ?
Ĉu
ĉar ci ne nin lasi volis
Ci
lin lasis malaperi ?
Ne,
ne, ne, ne ruĝiĝu, nu, ne ruĝiĝu.
Ci
‘stas, ci ‘stas plu belokula.
Ne
ruĝiĝu, nu, ne ruĝiĝu.
Ci
povus igi viron ama.
Cian
vivon, Selin’, ci ne fuŝis
Ni
‘stas la infanoj kiujn ci ne naskis,
Delonge
ja tion mi sciis,
Kaj
forgesos mi neniam.
(parolata :)
Ne
ekploru, nu, ne ekploru
Ci
plu havas for-tempajn okulojn.
Ne
ekploru, nu, ne ekploru.
Ni
ĉiam restados apud ci,
Ni
ĉiam restados apud ci.
esperantigis
Roland Platteau, 28/1/2003
Muzik’
(France Gall)
Fuĝu
ni en malhejmeca l’mond’
For
de l’ŝovelmaŝinoj bru’
Konstruantaj,
ĉu ?
Mutiĝu
la melankoli’
Per
la nia propra ritm’, kaj nia ĝu’.
Muzik’!
Ja ni
ĉiuj de nun ekkantu,
Lasu
nin ĉiu de ĝi kunporti,
Ĉiu
al l’alian premiĝu,
Ĉiu
la alian brakumu
Palpe
apude.
Muzik’ !
Orkestroj
ĉie nun ekludu,
Memoroj
ĉe ĉiu ekrevu,
Ni
lasu nian pensadon krozi,
Lasu
ke nia korp’ miriĝu
Palpe
apude.
Muzik’!
Ni
’stas tro feblaj por mortigi,
Ni
’stas tro solaj por malami,
Tro
da sufer’ por da aldoni,
Tro
da nenio por interŝiri
Unu
alian.
Muzik’!
Demetu
l’spadojn ĉe l’piedoj
Resendu
armeojn al hejmoj
Ĵetu
teren ŝildojn, prefere
Klaku
fingroj kaj frapu l’piedoj.
Ek!
Du, tri, kvar !
Muzik’
Milda,
milda, milda, milda, milda muzik’
Hmm!
Milda,
milda, milda, milda, milda muzik’
Hmm.......
esperantigis
Roland
Platteau, 6/3/2003 (n° 19)
Cxandernagar’
(Guy
Béart ; 1957)
(Se
aliaj politikaj hazardoj Francio
anstataŭ
Anglio povus esti konkerinta Hindion – se tiel tio ŝanĝintus
la lingvan ekvilibron de l’mondo
nun ! – El tiuj klopodoj Francio konservis ĝis
1951 kvin havenurbojn: la kontorurboj
Hindaj, kies nomoj igis revi generaciojn da lernejanoj, kiel aliaj
aĵoj ankaŭ
povas…!)
Ŝi
havis, ŝi
havis
Ĉandernagar-on
luksan,
Ŝi
havis, ŝi
havis
Ĉandernagar-on
dikan,
Kaj
por mi, nur
por mi
Siajn kaŝmirojn
montris
L’ĝardenojn,
belkvartalojn.
Nome
l’Ĉandernagar-on.
Nepre ne,
Tiakondiĉe
Forlasi
l’kontor-urbojn hindajn
Ŝi
havis, ŝi
havis
Du Janaonojn ravajn
Ŝi
havis, ŝi
havis
Du janaonojn
rondajn
Kaj
nur mi, kaj
nur mi
En
l’ĝangalon
aŭdacis
Valojn
valetojn
ŝiajn,
Yanaonajn
montetojn.
Nepre
ne,
Tiakondiĉe
Forlasi
l’kontor-urbojn hindajn
Ŝi
havis, ŝi
havis
L’Karikal-on malbonan
Ŝi
havis, ŝi
havis
Karikal-on
koleran
Sed
nokte igis
mi
Al ŝi
nirvanon
glate,
Jes malgraŭ, ja
malgraŭ
Ŝia
aĉa karikal’
Nepre ne,
Tiakondiĉe
Forlasi
l’kontor-urbojn
hindajn
Ŝi
havis, ŝi
havis
En Mahe’ rompiĝecon
Ŝi
havis, ŝi
havis
Sekreton en la
Mahe’
Devis
mi dum
musono
Estingi
Bengal-fajrojn
Min
ŝiri, min
ŝiri
El la ĝuiga
Mahe’
Nepre ne,
Tiakondiĉe
Resti en
l’kontor-urboj
hindaj
Ŝi
havis, ŝi
havis
Leĝeran
Pondiŝeri-on
Ŝi
havis, ŝi
havis
Pondiŝeri-on
gasteman.
Kaj
tujtuj, kaj
tujtuj
Je alia turisto
Ŝi montris
siajn
urbojn,
Flaŭron kaj
pejzaĝojn.
Nepre ne
Tiakondiĉe
Revidi
l’kontor-urbojn
hindajn
tradukis Roland Platteau,
7/4/2003 (n° 20)
Tiklemul’ kaj
Grumblulin’
(Richard
GOTAINER)
1977
alesperantigis ! Roland Platteau 27/4/2003
Li
saltegas
(Gilbert
BECAUD)
1957
Li
saltegas, li
saltegas,
Pierot’
dancanta
Li
saltegas, li
saltegas,
Impertinenta,
Kun
sonoriletoj
el kristal’
Orkostumo
sia
kaj cimbal’
Li
saltegas, li
saltegas.
Mi
diras dum
rigard’
Al
l’saltegant’, al l’saltegant’
Al li
sen
singard’:
- Mi
timas, ke
iam vi saltos tiel,
Ke frapiĝos al
vi
la kap’
Ke frapiĝos al
vi
la kap’
Ke
frapiĝos al
vi la kap’ al ĉiel’
Ho ! ne,
ne, diras
li
Pensu do !
diras,
Ne zorgu !
diras,
Min retenas la
Delikata ĉen’
El la braketoj
Mia-bela-Kolombinaj !
Ho ! ne,
ne, diras
li
Pensu do !
diras,
Ne zorgu !
diras,
Kaj
eĉ se tamen:
Mi
ekflugos for!
Li
saltegas, li
saltegas,
Pierot’
dancante
Li
saltegas, li
saltegas,
Malverŝajne,
Kun
sonoriletoj
el kristal’
Orkostumo
sia
kaj cimbal’
Li
saltegas, li
saltegas.
Homoj
dum
rigard’
Al
l’saltegant’, al l’saltegant’
Diras
pri
singard’:
-
Vi
lertartifikas tiomfoje
Ke
frakasiĝos
via kap’
Ke
frakasiĝos
via kap’
Ke
frakasiĝos
via kap’ foje
Ho ! ne,
ne, diras
li
Pensu do !
diras,
Ne zorgu !
diras,
Mi ĉe
l’kor’
havas
Floron de
balzamin’
Kiu bonŝancas
Diris la bela
Kolombin’
Ho ! ne,
ne, diras
li
Pensu do !
diras,
Ne zorgu !
diras,
Kaj
eĉ se tamen:
Mi
rompiĝos for!
Li
saltegas, li
saltegas,
Pierot’
dancanta
Li
saltegas, li
saltegas,
Ekstravaganca,
Kun
sia ridet’
el kristal’
Plenlumiĝu
l’scen’!
Muziko
kaj lum’!
Spektu
lin fari:
Karnavalas!
alesperantigis
Roland Platteau 12/5/2003
La
Flandrinoj
(Jacques Brel)
1960 ?
Flandrinoj
dancadas
tutsen vort’,
Tutsen vort’
akuratdimanĉe
Flandrinoj
dancadas
tutsen vort’,
Flandrinoj tio
ne
babilas.
Ili dancas ĉar
dudekas la aĝ’
Kaj dudeke
decas
fianciĝi
Fianciĝi por ke
venu edziĝ’
Edziniĝi por
havi
infanojn.
Ĝin diris iliaj
gepatroj
L’kirkpedel’
kaj
l’Episkopa moŝt’,
L’Ĉefpastr’
predikante en monaĥej’
Kaj
pro tio,
kaj pro tio, ili dancas ja!
Flandrinoj
Flandrinoj
Flandri,
flandri, flandrinoj
Flandrinoj
dancadas tutsen trem’
Tutsen
trem’
akuratdimanĉe
Flandrinoj
dancadas tutsen trem’
Flandrinoj
tio
ne tremetas.
Ili
dancas ĉar
tridekas la aĝ’
Kaj
trideke
decas al ĉiuj montri
Ke
ĉio bonas,
ke kreskas l’infanar’
Kaj
lupolo kaj
greno en la kamp’
Ili
fierigas
siajn gepatrojn
Pedelon,
l’Episkopan Moŝton
L’ĉefpastron
predikante en monaĥej’
Kaj
pro tio,
kaj pro tio, ili dancas ja!
Flandrinoj
Flandrinoj
Flandri,
flandri, flandrinoj
Flandrinoj
dancadas sen ridet’,
Sen
ridet’
akuratdimanĉe
Flandrinoj
dancadas sen ridet’,
Flandrinoj tio
ne
ridetas.
Ili dancas ĉar
sepdekas la aĝ’
Kaj
sepdeke
decas al ĉiuj montri
Ke
ĉio bonas,
ke kreskas genepoj
Kaj
lupolo kaj
greno en la kamp’
Tutnigrevestitaj
kiel la gepatroj.
La
pedel kaj
l’Episkopa Moŝt’
L’cefpastr’
balbutante
en monaĥej’
Ja
heredas ili!
kaj pro tio dancas.
Flandrinoj
Flandrinoj
Flandri,
flandri, flandrinoj
Flandrinoj
dancadas sencede
Sencede
akuratdimanĉe
Flandrinoj
dancadas sencede
Flandrinoj
tio
ne cediĝas
Ili dancas ĉar
centjaras
la aĝ’
Kaj
centjare
decas al ĉiuj montri,
Ke
ĉio bonas ke
plu firmas pied’
Kaj
lupolo kaj
greno en la kamp’
Ili
iras kie
kuŝas gepatroj
Pedelo
kaj eĉ
l’Episkopa Moŝt’
L’ĉefpastr’
balbutante en monaĥej
Pro
tio
lastfojon ili dancas ja !
Flandrinoj
Flandrinoj
Flandri,
flandri, flandrinoj
alesperantigis
Roland Platteau 21/6/2003
(n°23
– plus la N° 0 = 24 -)
La tukpincxilo
« La Kvar
Barbuloj »
1949
Paroloj :
Pierre DAC
Muziko : Ludwig van
Beethoven, 5-a Simfonio (!)
L’tukpinĉilo,
l’tukpinĉilo,
L’tukpinĉilo,
l’tukpinĉilo,
L’tukpinĉilo,
l’tukpi,
l’tukpi, l’tukpi, l’tukpi,
L’tukpinĉilo,
l’tukpinĉilo, l’tukpinĉilo,
L’tukpincilo,
l’tukpi,
l’tukpinĉilo,
L’tukpinĉilo
inventatis
en jar’ okcent okdek kaj sep,
Kvar kaj
tri, far
nomita
Ĵeremi-Viktor’ Opdebek’, kvin kaj du,
Filo de
si-aj gepatroj,
Onkla nevo,
kaj
onklina, kaj
nepo de sia avo,
Li suĉis lakton kun
fil’ de buteristo.
Bela rakont’, jene:
Jam de l’fakanta infano vidis la
preterpasantoj
La postpripensan
spiriton. Li elpensis aparatojn
Por elgrajnigi la
ribojn, muzelingojn por formikoj,
Kaj kvankam
ankoraŭ
malgranda li ‘stis ja superul’
Tiu farsul’
‘stis
stranga
ul’, elstara ul’,
Nek el Lubek’ nek el
Dunkerk’ estis pli brava ul’ ol
Ĵeremi-Viktor’
Opdebek’.
(parolata : ) -
« Andante con moto : »
En l’herbej ĉe la
patra hejm’,
Blanka tolaĵ’
flirtanta en l’aer-o-o,
Kvazaŭ diris per venta
voĉ’ “tukpinĉilo”
“tukpinĉilo”,
Bezonas tolaĵo tro
malpeza
Pinĉilon kiu ĝin
pinĉu, kiu pinĉu,
kiu pinĉu, ĝin pinĉu.
Kaj ripetas en mens’
la peton primankan
“ĝin pinĉi”, “ĝin
pinĉi”, kaj iam, li
ja trovintis.
Vi prenu du
lignopecetojn,
Ilin kunligu kruce,
Per
uz’ de
dratopeceto
Faru risorton traorte,
Ekkaptu vi la
ilon per la dika- kaj
montro-fingroj,
Kuntiru vi,
premante, ĝin, ke ĝi
ja iĝu ĉapela,
Fine vi proksimi-gu
ĝin, al tolaĵ’ sekigenda
kaj malkaptu !
Tiel estis, je
Ĵeremi-Viktor’ Opdebek’, Opdebek’
El mensfulmo li
provizis per donaco
Lavistinojn,
ŝaŭm-reĝinojn, en tuttero
Je pinĉilo, kiu donos
liberecon al homaro
Tukpinĉil’!
tukpinĉil’! dank’al vi ekde nun
Niaj ĉemiz’ kaj
ŝtrumpetoj al vent’ diros spit’
Kaj kalsonoj en
estonto ĉeestos plu.
Kaj povas blovi
venteg’, furiozegi fulmotondr’
Ni dank’ al
l’tukpinĉilo, ni ‘stas protektitaj,
pretprovizitaj,
Ni ĉiam povos iom
esperi.
Kuniĝu ni, kune per
nia kant’ ! ni honoru
per laŭd
Al nia bonfarant’ :
Ĵeremi’ Viktor’ Opdebek’, bek’
Bek’, bek’, bek’,
bek’, bek’, bek’, bek’, bek’,
Bek’, bek’, bek’,
bek’, bek’, bek’, bek’, bek’.
Esperantigis
Roland PLATTEAU 12/7-23/10/2003
Vi
kaj mi du kontraux la ter' tuta
(Claude
François)
1975
Mi
blondas,vi
blondas, vi
Havas okulojn
kiel mi
Vi ‘stas la
sukceso
kiun mi ne esperis
Ni du :
‘stas vira
afer’
Ne diru al
panjo, ne
ŝi
Kapablas
kompreni
Mian sorĉon
sur
ter’ :
Vi
kaj mi du
Kontraŭ la
ter’
tuta, vi ĉiam miaflanke
komprenas
miajn tristojn, ombro de mia kor’
malĝoj’ de mia
malĝoj’.
Ja vi kaj mi
du,
kontraŭ la ter’ tuta.
Kaj viaj
armeoj da
ludosoldatoj,
Vidinta vin
venki, mi
nenion plu timas.
Ne ĉiam mi
bone
amis vin
Ne ĉiam ni
interkomprenis
Sed vi fariĝas
vir’ kaj mia amiko.
Kiam iam
foriros vi
Kiel la
dudekjaruloj
Se iam ploras
vi
La tempon
memoru,
Kiam
vi kaj mi
du kontraŭ la ter’ tuta
Mi ĉiam
viaflanke,
komprenis viajn tristojn,
‘Stis ombro de
via kor
’malĝoj’ de via malĝoj’.
Jes vi kaj mi
du,
kontraŭ la ter’ tuta.
Kaj viaj
armeoj da
ludosoldatoj,
Ni venkis
konstante kaj
nenion timis.
Vi kaj mi
duKontraŭ la ter’ tuta,
Vi ĉiam
miaflanke
komprenas miajn tristojn,
Ombro de mia
kor’
malĝoj’ de mia malĝoj’.
Jes vi kaj mi
du,
kontraŭ la ter’ tuta.
Kaj
viaj armeoj da ludosoldatoj.
Esperantigis
Roland
PLATTEAU 8-12/10/2003
Mia Panjo
(Mick
Micheyl)
1950
Ja malgrandas
ni, tiom
grandas mond’
Kiel estus
viv’ sen
panjo nia?
Per
unu vort’
nur refidigas ŝi
Kaj
forgesigas
infanĉagrenojn
Panjo
mia
estas panjo ja
Kiel
panjoj
ĉiaj
Sed
jen ŝi
estas mia.
Kaj
al mi kiu
povas nur
Estigi
ĝojon ? nu vidu estas mia.
Rigardo al ni
sufiĉas
Ke nia pens’
diveniĝas
Nu mi kaptas
ŝin
per la kol’
Kaj
ŝin
plenkovras per kisoj.
Panjo
mia
estas panjo ja
Kiel
panjoj
ĉiaj,
Sed
jen ŝi
estas mi-i-a.
Kiam
mia kor’
spertis aflikton
Mi ŝovis manon
en
ŝian manon
Per sorĉa povo
afliktoj flugis
Kvankam
mi
grandas, memoras la kor’.
Panjo
mia
estas panjo ja
Kiel
panjoj
ĉiaj
Sed
jen ŝi
estas mia.
Kaj
al mi kiu
povas nur
Estigi
ĝojon ? nu vidu estas mia.
Rigardo al ni
sufiĉas
Ke nia pens’
diveniĝas
Nu mi kaptas
ŝin
per la kol’
Kaj
ŝin
plenkovras per kisoj.
Panjo mia
estas panjo
ja
Kiel panjoj
ĉiaj,
Sed jen ŝi
estas
mi-i-a.
Esperantigis
Roland
PLATTEAU 23-24/10/2003
Marieke
(Jacques
Brel) 1961
pri
tiu kanzono estas problemo : ĝi estas dulingva kanzono :
flandra
kaj franca. Unue se oni ĉion tradukus alesperante, ne plu estus
dulingva
kanzono. Cetere ĝi estis direktita al franclingva publiko, kiun do ne
komprenis la flandajn vortojn, nur la misteraj emociigaj karesoj de
ties sonoj.
Do devas sperti same la E-a publiko ! tial mi esperantigis nur la
francajn
vortojn, lasante la flandraj, tiel, kiel gi estas en la originalo.
Aj
Marieke
Marieke mi
amis vin
Inter
turoj de
brug’
al Gent’
Aj Marieke
Marieke jam for la temp’
Inter
turoj de
brug’
al Gent’
Zonder
liefde
warme
liefde
Waait
de wind
de
stomme wind
Zonder
liefde
warme
liefde
Weent
de zee
de
grijze zee
Zonder
liefde
warme
liefde
Lijdt
het
licht het
donk’re licht
En
schuurt het
zand
over mijn land
Mijn
platte
land mijn
Vlaanderland.
Aj
Marieke
Marieke,
flandra ĉiel’
laŭ
turkolor’
de
Brug’ aŭ Gent’
Aj
Marieke
Marieke,
flandra ĉiel’
Kun
mi ploras
de
Brug’ ĝis Gent’.
Zonder
liefde
warme
liefde
Waait
de wind
ĉio ĉesis
Zonder
liefde
warme
liefde
Weent
de zee
jam fine
for
Zonder
liefde
warme
liefde
Lijdt
het
licht nepre
vanas
En
schuurt het
zand
over mijn land
Mijn
platte
land mijn
Vlaanderland.
Aj
Marieke
Marieke,
flandra ĉiel’
Ĉu
tro pezis
de
Brug’ al Gent’
Aj Marieke
Marieke sur via junec’
Kiun
mi amis
de Brug’
ĝis Gent’.
Zonder
liefde
warme
liefde
Lacht
de
duivel de
zwarte duivel
Zonder
liefde
warme
liefde
Brandt
mijn
hart
mijne oude hart
Zonder
liefde
warme
liefde
Sterft
de
zomer de
droeve zomer
En
schuurt het
zand
over min land
Mijn
platte
land mijn
Vlaanderland.
Aj Marieke
Marieke revenu l’temp’
Ja
revenu de
Brug’ al
Gent’
Aj
Marieke
Marieke
revenu l’temp’
De
via am’ de
Brug’
ĝis Gent’
Aj
Marieke
Marieke,
kiam vesperas
Inter
turoj de
Brug’
kaj Gent’
Aj Marieke,
Marieke, la lagetoj
Min
brakumas
de Brug’
al Gent’
De
Brug’ al
Gent’, de
Brug’ al Gent’
Esperantigis,
Roland PLATTEAU
5/11/2003
(al Albert
Platteau 1907-1984)
La
Vento
(Georges
BRASSENS)
Se
en Pariz’
Vidas
vi l’vent’
La
ŝtela vent’
Viroj
tenu la ĉapelon !
Se
en Pariz’
Vidas
vi l’vent’
Malcasta
vent’
Inoj
tenu la subjupon
La
furzuloj kaj la virtuloj
Pri
l’furioza vent’ klaĉas
Ke al
tegment’ ĝi difektas , l’robojn kuspas
De
l’furzuloj kaj de virtuloj.
ja,
certe mi asertas:
L’Vent’
pri tio prave fajfas kiel fi-furzoj
Se
en Pariz’
Vidas
vi l’vent’
La
ŝtela vent’
Viroj
tenu la ĉapelon !
Se
en Pariz’
Vidas
vi l’vent’
Malĉasta
vent’
Inoj
tenu la subjupon
Prave
se oni konjektas
Nur
pri la videblaĵoj
L’vent
al ĉiuj malutili kun ĝu’ ŝajnas
Sed
eksperiment’ pruvas
Ke
pli bone li elektas
Porpetolaĵajn
viktimojn inter grumbluloj.
Se
en Pariz’
Vidas
vi l’vent’
La
ŝtela vent’
Viroj
tenu la ĉapelon !
Se
en Pariz’
Vidas
vi l’vent’
Malĉasta
vent’
Inoj
tenu la subjupon
esperantigis R.
Platteau 7/2/2004
Mi
voli ami vin amo pragenta
(Richard
Gotainer)
1980
vi esti ĉarma
multe
Mi esti
frenezi pri petolo vi
Vi
igi mi
freneza pro
vi
Ĉar vi esti
bela senlime.
Mi
grifeli
vian nomon
ĉie
Mi
skribi
arbojn kun
tranĉilo
Vi
fari el mi
Zulu
Mi
voli ami
vin amo
pragenta.
Mi
havi okuloj
kiel
strigo
Kiam
mi vidas
movi vi
bela sinjorin’
Mi
iĝi stulta
tute
Mia
koro
muziki kiel
tamtamo
Vi
viumi mi
sur kolo
Mi doni al vi
floroj sub la taksuso
Vi iri vidi la
lup’
Mi voli ami
vin amo pragenta.
Mi edziĝi vi
kanibale
Vi
manĝi mi
kaj
mi vori vi.
Vi esti ĉarma
sandviĉo
Vi
suĉi mian
sinjoro
Frand! mjam
mjam!
Mi ruligi vi
en la defluejo
Mi
flustri
sekretoj
al komisaroj
Ni ricevi
plensiteloj da akvo
Ni kuri nudaj
en naturo
Konko kaj
kugleto
Mi ŝteli ŝipo
por vi venta
Mi
doni ĉio
por
vi
Mia
papu ami
al vi
Mia
papu ami
vi
amo pragenta.
Esperantigis
Roland Platteau 10/4/2004
Unuj cxe aliaj
Interprčte : Véronique SANSON
Paroles :
Michel BERGER
(1988)
Ni dormas unuj
ĉe aliaj,
Ni vivas unuj
kun aliaj,
Estas kares’,
kaj Kaĵolad’,
Interkompren’,
kaj konsolad’,
Sed
elkonsciiĝas,
Evidentiĝas,
Ke
ĉiuj ĉiam
‘stas
solaj.
Ni dancas unuj
ĉe aliaj,
Ni strebas
unuj al aliaj
Estas malam’,
kor-krevigad’
Interdetru’,
kaj dezirad’
Sed
elkonsciiĝas
Evidentiĝas
Ke
ĉiuj ĉiam
‘stas
solaj
Ni dormas unuj
ĉe aliaj,
Ni vivas unuj
kun aliaj,
Estas kares’,
kaj dorlotad’,
Interkompren’,
kaj konsolad’,
Sed
elkonsciiĝas,
Evidentiĝas,
Ke
ĉiuj ĉiam
‘stas
solaj
Sed
elkonsciiĝas,
Evidentiĝas,
Ke
ĉiuj ĉiam
‘stas
solaj
Ĉiuj
ĉiam solaj
esperantigis
Roland Platteau - 19 julio 2004
La
diamantovorulin’
Interprčte : Zizi JEANMAIRE
Paroles :
Raymond QUENEAU
(1950)
Mi,
l’d’jamantovorulin’
Diamantoj min
nutras
Je l’sano ili
bonas
Sub dent’ la
grinc’ min ravas!
Tuj se bril’,
mi frenezas
Ne moment’ da
hezito !
Mi tuj sturmas
al l’predo
Mi,
l’d’jamantovorulin’
Ĉi eleganta
dukin’
En la mondum’
plej fama
Kuzino de
princin’
Kaj la kuzo
‘stas reĝa
Ŝin
donis reĝ’
el
Hinduj’
Diamantojn
dikajn
plej
Ŝi
havas da ili
Plenfingre
Sen
uze !
lasas ŝi.
Nu
ja mi !
‘Stas
d’jamantovorulin’
Mi
volas da po
kuler’
Ilin
maĉas sen
teler’
Sub dent’ la
grinc’ min ravas
Tuj se bril’,
mi frenezas !
Ne moment’ da
hezito
Mi
tuj sturmas
al
l’predo
Mi,
l’jamantovorulin’
La plej forta
sportulin’
Kiu konkurson
gajnis
La
Bicikl-ĉampionin’
Kiu vetkurse
venkis
Se ili al mi
fidus
Trioble pli
efikus:
- Ĉokoladon
forigi.
En maten’
glutu tri karatojn
Tuj post vek’
Mi,
l’d’jamantovorulin’
Ĉi vitamin’ al
mi nepras!
Sen
ili mi
kadukas
Sub dent’ la
grinc’ min ravas
Por
ke sanon
havu mi
Ne moment’ da
hezito
L’karatojn
ekstermas mi
‘Stas
d’jamantovorulin’
Tradukis
Roland Platteau 5–8/8/2004
Kanzono en Bilbao
(1958)
franca
versio far Boris Vian
kantita
de
Catherine
Sauvage
Bill-balej’
en
Bilbao, Bilbao, Bilbao .
‘Stis
l’plej
bela balej’ en Eŭropo.
Sidis
abunde
bru’ kaj rev’
Bru’
kaj rev’,
bru’ kaj rev’,
Kaj
el la viv’
en ĝi l’pleja bono
Ekde vi eniris
en la loko.
Scias mi ne,
ĉu
tj’a’afer’ plaĉus al vi.
Ridis ni
freneze
drinkantaj ni.
Ne’en kapo sed
sur
planko kreskis herbo.
Tra l’tegment’
lunradioj radiis
Kaj estis la
muzik’,
ĉar nu ja do, la muzik’, afrankite, sian monon oni ne bedaŭris !
Nu, Ĝoŭ,
reludu l’muzikon tiutempan !
Ho
lun’ de
Bilbao, La am’ tiom bele.
Ho lun’ de
Bilbao,
pipon fumas ĉiele.
Ho lun’ de
Bilbao,
lunjo amikule
Ho lun’ de
Bilbao,
restas mi fidele.
Scias mi ne,
ĉu
tj’a afer’ plaĉus al vi. Sed
‘Stis l’bona
plej
‘Stis l’bona
plej
‘Stis l’bona
plej
En tuta l’mond’
En Bill-balej’
en
Bilbao, Bilbao, Bilbao,
Beltage
finmaje mil
naŭcent ok,
Kvar uloj sin
ŝovis kun mono
Per maso, kun
mono
Rakonti k’jon
tjuj
faris mi ne povus
Sed se vi t’je
t’jun
tagon envenus
Scias mi ne,
ĉu
tj’a’afer’ plaĉus al vi.
Ridis ni
freneze drinkantaj ni.
Ne’en kapo sed
sur planko kreskis herbo.
Tra l’tegment’
lunradioj radiis
L’Sanfrancisk-aj
kvaropuloj
Pafis per
browning -oj
Laŭplace plej
Kaj dume ĉio, la muzik’ ! pluludis:
Ho lun’ de
Bilbao, La
am’ tiom bele.
Ho lun’ de
Bilbao,
pipon fumas ĉiele.
Ho lun de
Bilbao, lunjo
amikule
Ho lun’ de
Bilbao,
restas mi fidele.
Scias mi ne,
ĉu
tj’a afer’ plaĉus al vi. Sed
‘Stis l’bona
plej
‘Stis l’bona
plej
‘Stis l’bona
plej
En tuta l’mond’
Bill-balej’ en
Bilbao,
Bilbao, Bilbao .
Hodiaŭ ĉio
brilas ĉio decas,
Potplantoj kaj
vitroj
ordinaras -dinaras,
Tiel kiel ĉie
en
la urbo.
Sed se vi t’je
t’jun
tagon envenus
Eble plaĉus al
vi,
mi ne scius.
Min tj’o
afliktas,
N’eblas plu l’rido
Ne sur planko
sed en
kapo kreskas herbo.
La luno :
nu
ĝi sin forpafis
Kaj nu la
muzik, ha do
la muzik’ ! sen franĝoj : vere oni hontas pro l’furza mon’.
Jes
s’njorin’ !
Nu, Ĝoŭ,
fojon pli ludu l’malnovan kanzonon d’tjam for
Ho lun’ de
Bilbao
Aĥ! k’jel
estis
sekvo ?
Pipon fumas
ĉiele.
Ne! Mi eĉ ne
memoras paroloj
Aĥ tamen la am’ ĉeestis.
Sed,
ne !
Tro longas for
Ho lun’ de
Bilbao
Forgesis mi
l’belon.
Scias mi ne,
ĉu
tj’a afer’ plaĉus al vi. Sed
‘Stis l’bona
plej,
‘Stis l’bona plej,‘Stis l’bona plej
En tuta l’mond’
Esperantigis
Roland PLATTEAU 9-10/aprilo/2004
La griloj
(Pierre
VASSILIU)
1989
Kiu voĉas:
« kro-kro » ? Ja la
krokro !
Per
kiu ‘stas
« mjao! » ? Per la kato.
Per
kiu ‘stas
vundoj ? Per
provosoj.
Pro
kio ‘stas
larmoj ? Pro la cepoj.
Kiu
‘stas
fakisto ? La faskisto!
Kiu
drinkas
per gluto ? L’sendungulo.
Kiu
‘stas
trompa tro? La patrino.
Sed
kiu faras
« kri...-kri » ? ja l’gri-gri, ja la grilo.
(rekantaĵo:)
Ha ja ne! Jen
ne !
Ne la grilo,
ne.
Ne la grilo,
ne.
Ha jen ne! Ja ne !
Tiuj, kiuj
kri-kri-
tikas ĝis
amase,
Estas la
fra-fra, estas
la francoj !
Kiu diras « aj ! aj ! » ? ‘Stas la kobaj’
Kiu nun iris
for ?
Ve la labor’
Kiu
faras
« henof ! » ? La granda
Zam’.
Kiu
diras
« mi, mi ! »? ‘stas la
in-sekt’.
Kio faras
« bam-bam » ?
Nu, la tamtam’
Kie vivas Pa
Kin? ‘stas
en Pekin’
Kiel venas
ĝojo? Pro
in-formo.
Sed
kiu faras
« kri...-kri » ja
l’gri-gri, ja la griloj.
(al rekantaĵo)
Kiu faras „ko-ko“ ? L’kokosujo.
Kiu
voĉas
„du-du“? La dudujo!
Kial
venas al
patr’ frenezkapo ?
Estas la sun’ kaj la brando.
Kio
l’plej
bonmoro ? La amoro
L’superbazar’,
l’Mak-do, lasu preter,
Kie
vivu
l’afer’ ? Nur ni inter.
Se ne ni ‘stos
vorituloj
Kiel voratas
la griloj
(al
rekantaĵo)
Uloj
kun la vin’ kaj la terpomo, veraj
Ja ‘stas la
fra-fra, ja
‘stas la francaj.
esperantigis
Roland Platteau
9-26/12/2004
Full-contact
(MC
Solaar)
1997
(hipopa-muziko)
Estus
mi Kajzer Soze
mi aŭdace
Parolintus
proze, ke naskigu rose
Ektagiĝo rava,
putinejo roza
Kaj Sinjor’
Klaŭd’ sobre konvendoze
Mensojn bakus
por pli da pur’
De l’ŝtonaĝo
al plia aventur’
Ŝatis mi
militfilm-ojn fascinita
De l’realo, estis mi plej vakcinita
Tial
Dio mia estos
gvidil’
Tio
plibonas ol
pafmortigil’
Zigzag’ de
l’riĉul’, plia ‘stas mizerul’
Hieraŭ
vespere mi
revis pri Kajzer Soze.
Kial
‘stas kiel luktosporto?
Oni
ludas je full-contact sen protekto.
Kial
‘stas kiel luktosporto?
Kutima
suspektul’.
Usual suspect.
Pupludisto
fare de
l’pup’ deforstirita
Al Pariz’
Dipatrin’. Obstaklon
Mi
pafas, aŭ min
forpafas
Frazadon
direktis
al pozitiveco
Gvidita
de
l’kreinto kaj de l’kreiveco.
May
Day,
ame de l’bon’ ne deflanku,
Min
helpu, ke mi
ne lace malvenku.
Mi
revis pri mond’
kie l’cash ne reĝu
Mondo
Dagobert’
kontraŭ mond’ maldagoberta.
Sciu
do: viv’
belas kaj tio pleneblive
Foje reale,
ofte malefektive
Ĉesu ĉi rev’
esti miraklive.
Pacon al la
nun senvive !
(rekantaĵo)
Kial
…
Se mi mortos
ne ploru, mi en la ĉiel sidas
Kune
kun infanoj
kiujn oni mortigas
Mi
planis vivon al
ĝardeno Eden’
Laŭmetode
kiel por l’shoot-again
Vivo estas flipper,
eskap’ de l’bumpers
Fin-tilt-on
timas mi, kiel ekspert’
Mo
Co Solar’ ‘stas
mia jingle
Paroli
realaĵojn eĉ se ne estiĝas single
Dio, pretigu
min ĵakuzion,
Mi postulas sexy
ladies, for la
fusilojn !
Al
miaj amatoj nur
diras :
Se mi mortos
ne ploru, mi en la ĉiel sidas
(rekantaĵo)
Kial
…
klarigoj :
Keyser Soze : estas rolulo en la filmo
Usual
Suspects
Full-contatc : estas akra speco de
batalsporto
May day: estis la praformo de SOS (helpu
al mi!)
Cash : angle por realbileta mono
Dagoberto: franca reĝo, kiu laŭ infana kanto
surmetas sian pantalonon mise maldirekta.
Flipper : estas trinkeja ludmaŝino
Ĵakuzzi : estas
bobeliga banujo
Jingle prononcu “ĝingel”, single prononcu
“singel”
esperantigis
Roland Platteau 11/8/2005
Bonvolu
vi Sinjor’
(Savatore
Adamo)
(italdevena
belga kantisto)
1964
(muziko:
ario de Tango)
Fraŭlinoj
kiom belas vi!
Sed hodiaŭ
‘stas bal de l’deculoj
For al pensoj de
sentaŭguloj
Ne rajtas al geiĝ’
pensi ni.
Al patr’ nepre
petu permeson
Flegas
ĝentilan sintenon ni
Sed
frandemulojn malfidas li
Zorge li metas
decrimenon
Bonvolu vi Sinjor’
Al mi prunti la
filin’-on
Sed malgraŭ la
rid’-o
Mi ja sentas
pri malfid’-o.
Bonvolu vi
Sinjor’ ?
Ni promesas esti
brav’-aj
Kiom estis vi
samaĝ’-aj
Kiam tuj
geedziĝont’-aj
Spit’ metron inter ni disigas
Ŝvebas ni sur
violin-geum’
Konfesite ni
kaŝe ridas
Vide ilin gvati tra
nazum’
Bonvolu vi Sinjor’
Al mi prunti la
filin’-on
Sed malgraŭ la
rid’-o
Mi ja sentas
pri malfid’-o.
Bonvolu vi
Sinjor’ ?
Ni promesas esti
brav’-aj
Kiom estis vi
samaĝ’-aj
Kiam tuj
geedziĝont’-aj
Kioma am’ manojn presigas !
Kioma fervor
en kor’ al vi !
Gepatra
rigard’ detenigas,
Sed en tenero
nin banas ni
Bonvolu vi Sinjor’ (ktp)
(2 foje)
esperantigis
Roland
Platteau 28/11/2004-16/12/2005
Iam vi vidos
(Vortoj kaj kantinto :
Mouloudji)
1954
Jen
esperantigita unu el la
plej belaj kanzonoj de Muluĝi (Parizo 1922-1994). Kiun li rave kantis
per sia
tiom propra, aparta, neanstataŭigebla voĉo.
(multe
mi aŭdis lin sur radio,
kaj spektis poste, jam maljunan, en Compičgne en 1986 en
poezi-festivalo)
Iam
vi vidos
Ni
renkontiĝos,
Ni,
kie ? ne gravas,
Gviditaj
de hazard’
Ni nin alrigardos
Ni
nin alridetos
Kaj
manon en mano
En
stratoj ni iros.
Temp’ ti-om forflugas
Vesper’
dolĉe kaŝos
Korojn
niajn feliĉ-
On
gar-dante ŝtelajn.
Kaj jen ni alvenos
Sur
ia placa griz’
Mildos
pavimeroj
Je
nia mensa griz’
Kaj plena estos bal’
Da
malriĉ’ kaj banal’
Sub
ĉiel’ nebula
Kaj
melankolia.
Blindul’ tie gurdos
Arion
malnovan
Ĝi
al ni estos la
Plej
bela la plej rava.
Jen vin mi invitos
Talion
brakumos
Kviete
ni dancos
For
de la urbuloj
Ni pridancos amon,
Al
okul’ okulon.
Al
fino de la mond’
Al
la nokta profund’
Iam vi vidos
Ni
renkontiĝos,
Ni,
kie ? ne gravas,
Gviditaj
de hazard’
Ni nin alrigardos
Ni
nin alridetos
Kaj
manon en mano
En
stratoj ni iros.
esperantigis
R. Platteau - la
5-an de aprilo 2007
Kiom
bonas brakum’
(Guy Béart)
1957
(rekantaĵo:)
Kiom bon’-
As brakum’
De iu de mala
sekso,
Kiom bon’
As brakum’
ĉi !
Kiom bon’-
As brakum’
De
iu kies seks’ al ni mankas,
Kiom bon’
As brakum’
ĉi !
Estas vere Krista:
Kunhomon amas
kunhomin’
Estas
gramatika:
ina
genr’ akordiĝas kun malin’
(al rekantaĵo)
Kelkaj tamen ludas
Asojn
de sama koloro
Sed
al mi pli plaĉas .
Fant’ sur dam’
kaj
pikoj sur la karoo.
(al rekantaĵo)
La kaboj kaj golfoj
Ĉio
fine kunŝoviĝas
Rocinant’ sub
Kiĥotoj.
Eĉ kolomboj
kaj nizoj
kunvojiĝas.
(al rekantaĵo)
+
Kiom bon’-
As brakum’
De iu de mala
sekso,
Kiom bon’
As brakum’
ĉi !
esperantigis Roland
Platteau 31/10/2007
Mia Deklaro
(France
GALL)
verkis kaj muzikis Michel
Berger 1974
http://www.youtube.com/watch?v=7LdjN8HOB84
Kiam mi solas kaj povas
revi
Mi revas min en brakoj de vi,
Mi
revas, ke flustre faras mi
La
amdeklaron, mia deklaron.
Kiam mi solas, kaj povas fantazii
Vin
tie ĉi tutapudal mi
Povas
flustre elpensi de mi
La
amdeklaron, mia deklaron.
Nur du-tri vortoj amaj
Vin
parolos pri ni
Du-tri
vortoj ĉiutagaj
Ne
pli
Neniam tion mi al vi diros
Tiom
mi volus sed ne aŭdacos
Bonas
pli en mian kanton
La
amdeklaro, mia deklaro.
La amdeklaro, mia deklaro.
Nur
du-tri vortoj amaj
Vin
parolos pri ni
Du-tri
vortoj ĉiutagaj
Ne
pli
Kiam mi solas kaj povas revi
Mi revas min en brakoj de vi,
Mi
revas, ke flustre faras mi
La
amdeklaron, mia deklaron.
Mi volas memorojn kune kun vi
Bildojn
kune kun vi
Kaj
vojaĝojn kun vi
Sentas
mi bone apud vi.
La
amdeklaro, mia deklaro.
Mi amas vin trista
Ne
parolanta
Kaj
kiam parolas mi
Kaj
min ne aŭskultas vi
Sentas
mi bone apud vi.
La
amdeklaro, mia deklaro.
Esperantigis
Roland Platteau 2/3/2008
Junular’
de l’Tutter’
(Keny Arkana)
http://video.aol.com/video-detail/keny-arkana-jeunesse-du-monde-audio/1642542453
2006
Ili
ŝatus inciti nin unuj al l’aliaj,
Sed se ja volos Di’, ‘stos l’simplaj homoj kontraŭ la
ordulaj,
Idoj de
l’jarcent’, Ni
marŝu pugnlevite,
Junular’ de
l’Tria Mond ‘,
ni marŝos viaflanke,
Via
lukt’ estas nia kiel nia lukt’ estas via,
Justic’
kaj liberec’, por ĉiuj loĝantoj de la ter’,
Viŝu
larmojn, levu kapojn ni ne ‘stas die (1)
Lukto
nin atendas, unue vi ene ‘stos batalkampaj’,
REZISTAD’….
Ni diris NE !
Plejmultas
ni, junular’ de l’ter’
Neniam
plu aferoj sen ni, dignec’ mensorekt’
Ni
miliardas volas turni l’radon al l’alia direkt’,
De
forgesitaj landoj, al forgesitoj nialandaj,
Marĝenul’
de riĉa land’ ne atendu, malobeu !
Mia
rap’ (2) ribelon vokas, ĉar nepre ne akcepteblas
Lukton
ni bezonas, nome ilia cel’ nin mistifiki estas….
(rekantaĵo:)
Kontraŭ ilia monddiktatur’, nur
kune, kunulo !
Ekestas la tutmondiĝo de la ribelo !
Samas nia malamik’ la monojn
sangkovritaj
Persekutas senbride la homojn elĵetitajn
Junular’ Tria Monda, ni dividas viajn dolorojn,
Vidu for’ l’ĉielarkon, estas de l’ribel la koloroj
Aldonu vian, kie ‘stas grandliteraj :
JUSTIC’ LIBER’ POR ĈIUJ Bruligu ni iliajn kralojn.
Rezistad’, en temp’ liberala
kaj ties militagoj
Rezistad’, en temp’ novkolonisma
kaj ties konkeraĵoj
Rezistad’, en temp’ liberala kaj
ties militagoj
Rezistad’, en temp’ novkolonisma
kaj ties konkeraĵoj
Minacatas ĉiuj ni, l’kapitalista sistem’
Estas
rabobest’, rigardu en mond, kio estas ĝia em’
Buĉi
popolojn, kiuj ne volas lasi sian teron,
Ĝin
vendi al firmaegoj, amikantaj la armeon,
Registara
ĉantaĝ’ en Okcident ‘ regadas la malsaĝ’
Laŭ
ili ĉio profitdonu !
Amon
ne konas, nur monon kun granda « no »,
Ne
amoru sed militu, tio naskas armovendojn,
Ili
vidas avantaĝon nur al si, kunul’ ! ne atendu lang’,
Vidu !
el nubojn falas radioaktiva sang’.
Ilia
sincer’ estas cinik’
Ĵetindas
vi ekde ne utilas laŭ ilia ekonomik’,
Kvara
mondomilito nun ekis, ne estu trist’
Esper’
ekzistas, rigardu jen nobla zapatist’
Po
ĉiuj la rezistoj kunulo, batalu ni
La
forgesituloj de l’mond’ ni kune venkos ni.
(rekantaĵo)
Kontraŭ ilia monddiktatur’, nur
kune, kunulo !
Ekestas la tutmondiĝo de la ribelo !
Samas nia malamik’ la monojn
sangkovritaj
Persekutas senbride la homojn elĵetitajn
Junular’ Tria Monda, ni dividas viajn dolorojn,
Vidu for’ l’ĉielarkon, estas de l’ribel la koloroj
Aldonu vian, kie ‘stas grandliteraj :
JUSTIC’ LIBER’ POR ĈIUJ Bruligu ni iliajn kralojn.
Rezistad’, en temp’ liberala
kaj ties militagoj
Rezistad’, en temp’ novkolonisma
kaj ties konkeraĵoj
Rezistad’, en temp’ liberala kaj
ties militagoj
Rezistad’, en temp’ novkolonisma
kaj ties konkeraĵoj
Estas la firmaega leĝ’, ties mond’ : karikatur’
Liberala
tutmondiĝo, ekonomi’ kaj diktatur’
L’Tria
Mond’ insidita en traktatojn subjugigajn
Dum
IMF trudigas sian programon alĝustigan
Privatiĝas
amase, entreprenistoj politikistoj,
Subtaksas
ŝtatentreprenon, por vendi al kolegoj
Eĉ
nekaŝe ili porprofite misagas al mond’
Ili
furzas pri gentoj, kulturoj, por ili nura merkat’ ‘stas la mond’
Granda Monopoly
(3),
kiu igos monopolon,
Se
vi la ruzojn komprenis nu malfidu Interpol-on
Homaj
rajtoj kun fabeloj estas for nun
En Babilon’
fermu
faŭkon kaj obeu, la leĝon faras la MOK (4) nu !
Ni
‘stas statistik’ nur aŭ mildaj sklavoj.
Se
vi parolas, gardu vin de akcidentoj
Okazas
ĉu genocido ĉu malordoj plejaj
Kiam
civilizo pretendas likvidi la aliajn !
Kontraŭ ilia monddiktatur’, nur kune, kunulo !
Ekestas
la tutmondiĝo de la ribelo !
Samas nia
malamik’ la
monojn sangkovritaj
Persekutas senbride la homojn elĵetitajn
Junular’ Tria Monda, ni dividas viajn dolorojn,
Vidu for’ l’ĉielarkon, estas de l’ribel la koloroj
Aldonu vian, kie ‘stas grandliteraj :
JUSTIC’ LIBER’ POR ĈIUJ Bruligu ni iliajn kralojn.
Babilon’
Babilon’!aŭdu
koleras mond’
Forgesitoj
okcidentaj forgesitoj de l’Tria mond’
Babilon’
Babilon ! diris marŝu aŭ mortu vi !
Do
ni marŝos kune kontraŭ ĝi kaj por revoj de ni
Babilon’
Babilon’! nian ruiniĝon vi deziras
Ke
niaj ideoj disfalu, sed malfidu ni multas
Babilon’
Babilon’ ! baldaŭ la fin’
Ni
dancos sur viaj cindroj, kiam via reĝ’ ĉesos en ruin’.
Rezistad’,
en temp’ liberala kaj ties militagoj
Rezistad’,
en temp’ novkolonisma kaj ties konkeraĵoj
Rezistad’,
en temp’ liberala kaj ties militagoj
Rezistad’,
en temp’ novkolonisma kaj ties konkeraĵoj
(1)
pr. :daj, angla vorto, = « morti »
(2) http://eo.wikipedia.org/wiki/Hiphopo
(3) http://eo.wikipedia.org/wiki/Monopoly
(4) Monda Organizo pri Komerco
esperantigis
Roland Platteau 8/3/2007–11/3/2
burleska kanzono
kantita de « La Kvar
Barbuloj »
(Pierre
Dac ?)
(sur
muziko de Tirola valso)
(NB :
la strangaj rompaĵoj
estas intencaj, samaj en la originalo)
(la
formo estas farsa, sed la temo
serioza !)
Kiam
sen autaŭdecido
oni starigas plen-
An
konkludon pri la nu-
Na
homaro,
Iĝas
klarega kiel lunklaro kaj lu-
Ma
kiel klerulo :
Ne
baldaŭ
la homoj iĝos
frataj,
Kaj ke domaĝe estas la
malo,
Ni estas
vivantaj laŭ
la aflikta etoso
De
malamo kaj siaj
flankriveroj. (fakte
tie estas vortludo per la nomo de franca rivero kiu prononciĝas
same)
Estas
malgajiga kaj malvigliga.
Ekzistas malamo ĉie,
ekzistas malamo ronde ĉirkau ni.
ĉefe, ĉie ĉio,
ĉio okazas ŝtele.
Laŭ la memoro de
grasaj
haroj neniam oni vidis
En la okuloj
tiom da malamplenaj rigardoj.
Ha ! kiom
estas, Ha kiom estas da tiu malamo, kiu
Ebriigas la
mensojn, kiuj
Perdas la
senton pri frateco.
Ve, ve nia
vivo estas fuŝa
kaj estas certa,
Restas nur
malamo, tiel ke en la lando
Baldaŭ
ĉiu estos malamata.
(rekantaĵo :) La hi la hi
ti !
La hi la hi ho !
La…
(refoje)
Sed la
circonstanco, kiu farigas la aferon komplika, kaj
tragika
Estas tio, ke
la malamo i-
ĝas ĉe ĉiu
Ia bezono,
kiun malfalsaj fiaĉuloj
Akcelas
proksime aŭ
malproksime !
Estas ĉiaj
malamoj :
Norma
malamo aŭ
okaza.
Estas
bontoneca malamo por malamemuloj en salonoj,
Kaj
dika malam’ el fabrik’.
(vortludo
inter « haine »(=malamo) kaj « laine »(=lano) )
Sed
ĉiamaniere :
Ekzistas
tro da malamo, jas
ekzistas tro da malamo kaj tro da malamemuloj
ĉi
tio iĝas
riska
Kaj skandala,
ĉar iuj
malamemuloj finfine eĉ inter si
Eĉ insultas
reciproke de malamemulkapoj.
(fakte
tie estas malĉasta vortludo, ne tradukebla)
Estas fatala
cirklo ĉar,
Kiam malamemulo
Malamas alian
malamemulon,
Tiu, kiu
malamas, ankaŭ
estas
De la alia
malamata.
Same, tiu,
Kiu estas
malamata, malamante tiun, de kiu li estas malamata,
ĉiu
malamato do
Estas
malamanta malamato.
Pro
tiu kaŭzo
fin-
Fine oni povas
tiel vidi
ĉu la malamata
estas malamata
Tie.
(rekantaĵo :) La hi la hi
ti !
La hi la hi ho !
(vortludo inter
« haď »(malamata) kaj tiuj onomatopeoj)
La…
(refoje)
Nu, jen !
estas tiel.
Ja jes ne
estas kialo,
Ne, ne estas
kialo praviganta, ke ni pro ĝojo
Nin ŝmiru
« Chester » kremo sur la palpebroj
Per stangeto
de la Fer-Kurteno.
Restas
nur unu afero
farenda :
Tio estas
kolekti tra la tutmondo
ĉiujn la
grandanimajn homojn
Kiuj per brava
koro
Malamas la
malamon kaj la malamemulojn
Tio estas la
prefera.
Ek !
do kuraĝe !
Ek tamburu
tamburoj kaj sonu
trum-
Petoj
kaj bastubjoj,
ek ! stormu al ĉiuj, kiuj ŝvitas
La malamon el
ĉiuj poroj de la haŭto
kaj kiuj, ĉiuj, sin sentas plej fortaj por malami pli kaj pli forte.
For la malamo
kaj la malamemuloj ! kaj la aliuloj, kiuj
ululas kun ili !
Sufiĉas da
malamo, sufiĉas da homoj, kiuj pasigas
sian tempon
Stulte
malamante.
Se ni eltenos
Bone, ke
certas ke ni bone elturniĝos
certe el tio.
Fido
do interkonsentigos
ĉiujn,
Kaj oni
kontentiĝos
Vidi la
estantajn homojn
Iĝinta pli kaj
pli fi-
daj.
Malamo tie ĉi,
Malamo tie
alie ;
Ho
tiom da malamo estas
ĉi
Tie !
( burleska
kanzono per
“ La Kvar
barbuloj ”)
N° 0)
tradukis
Roland PLATTEAU (2001)